ما را نـسـیــم پــرچــم تو زنده می کند            زخمی است دل که مرهم تو زنده می کند

خشکیده بود چند صبـاحی قنات اشک            این چشمه را ولی غـم تو زنده می کند

آه ای قتـیل اشک، نفس های مــرده را            شور تو، روضه و دم تو زنده می کند

ای خونبهای عشق، چه خوش گفت پیر ما:            اســلام را مـحــرم تو زنــده می کــنـد

ما با غــذای نــذریتــان رشـد کرده ایم            جـان را عطای حاتــم تو زنده می کند

آقا جســارت است، ولی داغ شیـعه را            انگـشـتر تو، خــاتــم تو زنــده می کند

بالای تــل هم آتش این قــوم خـفـته را            آن خــواهــر مُکــرّم تو زنــده می کند

این کشته فتاده به هامون حسین اوست           خود را به اسم اعـظـم تو زنده می کند

فردای محشر و غم و طوفان وتشنگی            مــا را امیــد زمــزم تو زنــده می کند